با تشکر از سو هامبلستون و کلر نيکلسون، کاردرمانگران بيمارستان ملي عصب‌شناسي و جراحي عصب‌شناختي در لندن براي تهيه‌ي اين صفحه براي وب‌سايت. آنها در اينجا توضيح داده‌اند که چگونه در درمان چندرشته‌اي مبتلايان به اختلالات کنشي عصبي از کاردرماني بهره مي‌برند.
کاردرمانگران با عملکرد افراد در زندگي روزمره‌شان سر و کار دارند. به اين معنا که ما به طور خاص به تأثير نشانه‌هاي کنشي بر توانايي فرد براي مشارکت در زندگي طبيعي‌اش توجه داريم. ما اين کار را با بررسي فعاليت‌هاي روزمره‌ي شما و تحليل فعاليت انجام مي‌دهيم (يعني تجزيه‌ي اجزاي يک فعاليت). با انجام اين کار مي‌توانيم مشکلات شما را در تکميل يک فعاليت شناسايي کنيم؛ اين فعاليت‌ها مي‌توانند به سادگيِ حمام کردن و لباس پوشيدن، غذا خوردن و حتي بازگشت به سر کار باشند.
هدف‌گذاري
رسيدن از جايي که امروز در آن هستيد به آن جايي که مي‌خواهيد، شايد دشوار به نظر برسد اما درمانگران شما مي‌توانند با کمک به هدف‌گذاري با استفاده از الگوي زير، در طي کردن اين مسير به شما کمک کنند.
هدف بايد:
مشخص باشد.
قابل اندازه‌گيري باشد.
قابل دستيابي باشد.
واقع‌بينانه باشد.
زمان‌بندي داشته باشد.
با استفاده از اين الگو، «مي‌خواهم بتوانم صبحانه‌ام را خودم آماده کنم.» تبديل مي‌شود به...
«من مي‌توانم در عرض چهار هفته با تکيه دادن به پيشخوان آشپزخانه صبحانه‌ام را آماده کنم و با استفاده از تنها يک عصا آن را سر ميز ببرم.»
اغلب مفيد است که افراد مهم زندگي‌تان (و ساير متخصصين سلامت که در مراقبت شما مشارکت دارند) را نيز در فرآيند هدف‌گذاري وارد کنيد تا آنها نيز متوجه باشند براي رسيدن به چه چيز در حال تلاش هستيد.
تجهيزات و ابزار کمکي
در بيشتر موارد در کاردرماني و بازپروري مبتلايان به اختلالات کنشي عصبي، در مسير رسيدن به هدف از تجهيزات و ابزار کمکي استفاده نمي‌کنيم (رويکرد جبراني). ما اين کار را به اين دليل انجام مي‌دهيم که احساس مي‌کنيم رويکردهاي جبراني به افراد کمک مي‌کند با وجود دشواري‌ها بتوانند تکاليف خود را به انجام برسانند، هرچند هميشه هم چنين نيست.
استفاده از تجهيزات، آتل و ابزارهاي کمکي ممکن است باعث موارد زير شود:
• دليلي تازه براي درد؛ اغلب بيماراني که با عصا راه مي‌روند به درد مزمن در شانه، مچ و غيره دچار مي‌شوند که مي‌تواند به استفاده از ويلچر منجر شود.
• کاهش ميزان ورزيدگي؛ اين شرايط مي‌تواند به بالا رفتن سطح خستگي منجر شود که خود باعث کاهش مشارکت فرد در فعاليت‌هاي روزمره مي‌شود (چنانچه در قسمت فيزيوتراپي توضيح داده شده است).
در بيماراني که از بازپروري براي بهتر شدن استفاده نمي‌کنند يا زماني که هيچ روشي جواب نداده است، تجهيزاتي مانند ويلچر مي‌تواند استقلال فرد را افزايش دهد، اما لازم است در نظر داشته باشيم که اين لوازم کمکي در عين حال بهبودي را دشوارتر مي‌کند.
يک جلسه‌ي کاردرماني در آشپزخانه
مراقبان
با وجودي که حضور مراقبان ممکن است در بعضي موارد براي حمايت از شما در منزلتان ضرورت داشته باشد، استفاده‌ي طولاني‌مدت از مراقبان مي‌تواند به موارد زير منجر شود:
• کاهش اعتماد به توانايي‌هاي خود
• کاهش سطح آمادگي جسماني
• کاهش استقلال
• اگر اعضاي خانواده در حال مراقبت از شما باشند اين مسئله ممکن است تأثيرات منفي بر رابطه داشته باشد
• زماني که پس از يک دوره‌ي مراقبت تلاش مي‌کنيد فعاليتي را به طور مستقل انجام دهيد، وظايف فکري بيشتري که ناگهان به شما تحميل مي‌شود (برنامه‌ريزي و حل مسئله) احتمالاً کُندتر شده‌اند و در نتيجه انجام آنها دشوارتر است. در اين شرايط کارها سخت‌تر به نظر مي‌رسد و ممکن است انگيزهي شما براي انجام کارها به طور مستقل در آينده تحت تأثير قرار گيرد.
به دست آوردن استقلال از طريق بازپروري
در نتيجه، ما افراد را تشويق مي‌کنيم با کمترين تکيه بر تجهيزات و کمک ديگران تکاليفي روزمره را در الگويي از حرکات طبيعي به انجام برسانند. اين کار استقلال فرد را افزايش مي‌دهد و فرصتي براي بازپروري و بهبودي فراهم مي‌آورد. ما از اين طريق افراد را تشويق مي‌کنيم مشارکت در انواع فعاليت روزمره را به عنوان شکلي از تمرينات بازپروري براي بالا بردن قدرت عملکرد و استقامت خود ببينند.
اگر شما در انجام فعاليت‌هاي روزمره مشکل داشته باشيد، مشارکت در فعاليت‌هاي تفريحي نيز برايتان مشکل مي‌شود. ما مي‌توانيم به شما کمک کنيم علاقمندي‌ها و سرگرمي‌هاي خود را بشناسيد و دوباره با آنها مرتبط شويد.
کم‌رنگ کردن مرز بين روزهاي خوب و بد
احتمالاً متوجه خواهيد شد که بعضي از روش‌هاي ما با فيزيوتراپي و روان‌شناسي هم‌پوشاني دارد؛ به‌خصوص در زمينه‌ي استفاده از راهبردهاي مديريت خستگي و درد. اين ويژگي اصلي درمان ما براي بيماران مبتلا به نشانه‌هاي کنشي است و هدف ما اين است که حلقه‌ي معيوبي را که بسياري از بيماران تجربه مي‌کنند در هم بشکنيم؛ اين حلقه‌ي معيوب چنين است که بيماران در روزهايي که حال بهتري دارند بيش از اندازه فعاليت مي‌کنند و اين خود به روزهاي ناخوش‌تر منجر مي‌شود که در آن مشارکتي در فعاليت‌ها صورت نميگيرد و دلسردي و نااميدي حاکم مي‌شود. با کليک بر روي پيوندهاي زير جزوه‌هاي کاردرماني براي اختلالات حرکتي کنشي را دريافت کنيد (يعني اختلالاتي که به مشکلات حرکتي منجر مي‌شوند).
همکاري با روان‌شناسي
کاردرمانگران همکاري نزديکي با روان‌شناسان و درمانگران شناختي‌رفتاري دارند تا به شما کمک کنند منبع اضطراب و استرس خود را شناسايي کنيد و راهبردهاي مديريت آنها را بياموزيد. اين جلسات شامل موارد زير است:
• کمک به شما براي شناسايي احساسات اضطراب و استرس از طريق بهبود خودآگاهي (مثلاً عرق مي‌کنم يا ضربان قلبم بالا مي‌رود).
• شناسايي موقعيت‌ها/ فعاليت‌هايي که براي شما استرس‌زا است و دلايل آن.
• کاوش تکنيک‌هاي آرميدگي و مديريت استرس.
• مواجهه‌ي درجه‌بندي‌شده با موقعيت‌هاي استرس‌زا در محيطي امن (مثلاً استفاده از لوازم حمل و نقل عمومي با استفاده از تکنيک‌هاي مديريت اضطراب).
• يافتن تعادلي سالم در زندگي روزمره با مديريت استرس‌ها.
• باز پس گرفتن هويت کاري (به دست آوردن حس «من مي‌توانم»، کنار گذاشتن حس اجتناب و تشويق به خطر کردن به شيوه‌ي مثبت.)
کاردرماني ممکن است براي مديريت موقعيت‌هايي همچون حمل و نقل عمومي، به خارج از بيمارستان گسترش پيدا کند.
مديريت يا بازگشت به سر کار
ابتلا به نشانه‌هاي کنشي عصبي باعث مي‌شود باقي ماندن سر کار يا برگشتن به شغل پس از يک دوره‌ي بيماري بسيار دشوار شود. افرادي که شما با آنها يا براي آنها کار مي‌کنيد احتمالاً درک محدودي از مشکلات شما دارند و در حقيقت بعضي از نشانه‌هاي شما ممکن است «پنهان» باشد؛ از جمله خستگي. ضمن اينکه توضيح دادن آنها نيز اغلب دشوار است. کاردرمانگران در اين شرايط مي‌توانند به شما کمک کنند. ما اين کار را از روش‌هاي زير انجام مي‌دهيم:
• شناسايي مشکلات اصلي شما.
• به کار گرفتن روش‌هاي عملي حل مسئله براي اين مشکلات.
• برقراري ارتباط با کارفرماي شما به همراه شما يا از طرف شما.
• ارائه‌ي توصيه‌هايي براي سازگاري در حد منطقي؛ از جمله تغيير الگوهاي کاري، برقراري ارتباط جرأتمند در محيط کار و غيره.
• آماده کردن شما براي بازگشت به کار از طريق بالا بردن استقامت.
• ايجاد تغييرات محيطي.
• انجام ارجاعات مناسب و مرتبط.