اگر همه‌ي راه‌هايي را که در اين وب‌سايت آمده است امتحان کرده‌ايد و با گذشت ماه‌ها هنوز بهتر نشده‌ايد، چه بايد بکنيد؟
تمام مبتلايان به نشانه‌هاي کنشي و گسستي بهبود پيدا نمي‌کنند.
بعضي افراد در تمام طول مدت عمر نسبت به انواع مختلفي از نشانه‌هاي کنشي آسيب‌پذير هستند. به نظر مي‌رسد همين که يک نشانه بهتر مي‌شود، يک نشانه‌ي تازه‌ي ديگر جاي آن را مي‌گيرد. چنين موقعيتي به‌خصوص براي فرد مبتلا دلسردکننده است. تا حدودي شبيه به «خودبيمارانگاري» است که مبتلايان آن هميشه پيش پزشک هستند و نتيجه‌ي اغلب آزمايش‌هاي آنها مثبت است.
اگر پزشک شما و ساير متخصصين سلامت بيشترين تلاش خود را کرده‌اند، اگر خود شما نهايت تلاشتان را کرده‌ايد، شايد موضوع اين باشد که شما به نشانه‌هاي مزمني مبتلا هستيد که بايد زندگي کردن را با وجود آنها ياد بگيريد.
اين بدان معنا نيست که شما هميشه اين نشانه‌ها را خواهيد داشت. ممکن است با افزايش سن شما هم اين نشانه‌ها به پس‌زمينه بروند.
گاه براي پزشکان سخت است که اين مسئله را براي بيماران توضيح دهند. آنها گاهي فکر مي‌کنند از آنجايي که آسيبي وجود ندارد، بيمار هميشه بايد بهبود پيدا کند؛ اما واقعيت چنين نيست.
اگر بهبودي براي شما آسان نبوده است نبايد احساس گناه کنيد. مي‌توانيد از پزشک خانواده‌ي خود بخواهيد قرارهاي ملاقات مداومي برايتان تعيين کند تا وضعيت شما را زير نظر داشته باشد. اين کار براي تعيين ميزان و نحوه‌ي مصرف نوع داروها و معاينه‌ي وضعيت عمومي شما خوب است.
در اقليت کوچکي از بيماران (کمتر از 5%)، علت بهبودي اين بوده که تشخيص در وهله‌ي اول درست نبوده است. در حالي که گاه مهم است تشخيص دوباره مورد بررسي قرار گيرد، در مورد اکثريت بيماران تلاش‌هاي مداوم و مکرر براي رسيدن به تشخيص‌هاي متعدد ـ در حالي که تشخيص فعلي اختلال کنشي درست است ـ مي‌تواند مضر باشد. در مورد بسياري از افراد، همين معاينات و جلسات مکرر دليلي است که هيچ پيشرفتي حاصل نشده است. قابل درک است که چرا گاهي بيماران احساس مي‌کنند نشانه‌هاي آنها به دليل يک بيماري مانند ام.اس. يا پارکينسون است، به‌خصوص که همه درباره‌ي اين اختلالات شنيده‌اند؛ اما وقتي هيچ اطميناني نداشته باشيد که تشخيص درست است، چطور مي‌توانيد براي بهتر شدن تلاش کنيد؟
در اين شرايط مهم است که پزشک شما بتواند برايتان توضيح بدهد که چطور به اين تشخيص رسيده است. تشخيص بايد بر اساس خصوصيات مثبت نشانه‌ها ـ که ويژگي‎هاي نشانه‎هاي کنشي يا گسستي هستند ـ تعيين شده باشد. اگر مي‌خواهيد بيشتر در اين باره بدانيد، به صفحه‌ي تشخيص نادرست رجوع کنيد.
شايد به اين نتيجه برسيد که مراجعه‎ي مداوم به پزشک و متخصص و انجام آزمايش‌هاي مدام در واقع وضعيت شما را بدتر مي‌کند.